Documentaire portret fotoserie: Return

Het persoonlijke verhaal van mijn tweelingzus Hanneke:

De afgelopen 5 jaar heb ik heel wat moeten doorstaan. Zo raakte ik mijn moeder kwijt aan de gevolgen van kanker. Dit was een ontzettende heftige tijd voor het hele gezin want inmiddels waren we niet meer alleen de rol haar dochters en partner maar ook haar mantelzorgers die 24/7 voor haar klaar stonden om haar intensief te verzorgen. Ik en mijn tweelingzus Bertina waren net 18 geworden toen we het nieuws hoorde dat ze ernstig ziek was en niet meer lang had te leven. Een klap recht in je gezicht, de wereld zakt onder je voeten vandaan. Ze is 5 maanden ziek geweest en is op 1 oktober 2015 overleden in het bij zijn van haar gezin.

Ik kon niet omgaan met dit verlies. Ik wilde er niets over praten en wilde al helemaal niet mijn emoties laten zien wat ik werkelijk van binnen voelde. Opeens kreeg ik te maken met een stoornis, iets wat bij vele mensen niet kennen, conversie stoornis. Mijn lichaam raakte steeds tijdelijk verlamd omdat ik niet over mijn verdriet wilde en kon praten. Na twee jaar therapie te hebben gevolgd heb ik deze stoornis overwonnen en het ging weer goed met mij tot het volgende gebeuren: ik kreeg een ongeluk! Ik belande in een rolstoel en was opeens zelf afhankelijk van anderen. Ik kon niet meer lopen en alle artsen hadden de hoop opgegeven. Ik zat tegen een dwarslezing aan. Nood gedwongen moest ik opnieuw stoppen met mijn studie omdat mijn lichaam en geest het niet meer aankonden. Ik heb lang met mezelf en mijn lichaam in de knoop gezeten. De simpele handelingen werden opeens een grote uitdaging. Er was veel onbegrip van buiten af. Veel vrienden en andere contacten raakte ik kwijt terwijl ik deze zo hard nodig was.

Ik wilde niet opgeven en stapje voor stapje leerde ik mijzelf weer lopen, ging ik aan speciale voeding om aan te sterken en zie mij nu! 5 jaar later voel ik mij fit en energiek, ik ben weer langzaam mezelf aan het terug vinden. Ik kan rennen, studeren en  geniet volop van het leven. Inmiddels heb ik in de afgelopen maanden van Corona heel wat hardloopmedailles gehaald en voorlopig zijn dit lang niet de laatste die ik ga halen. Het verhaal is nog velen malen langer maar dit is de story in hoofdlijnen.

Mijn boodschap voor jou! Vecht voor je dromen en geef nooit op ook al lijkt het onmogelijk. Tegenslagen maakt je sterker en strijdlustiger. Het leven is soms oneerlijk maar probeer altijd naar de mooie dingen te kijken en volg daarin je hart. Het leven is te mooi om er een eind aan te maken, want ook deze gedachtes spookte er wel eens door mijn hoofd. Geniet van elke dag die je wordt geven en haal alles uit het leven en doe wat je gelukkig maakt!